Krista Buys over Inproc koffie- en theehandel
Rentmeesterschap. Goed zorgen voor wat er is, en alleen zoveel groeien dat de toekomst verzekerd blijft. Inproc Koffiebranderij en theehandel, geopend in 1853 aan de Denneweg, is niet zomaar een winkel. De klant komt niet alleen voor een product maar ook voor een thuisgevoel, voor persoonlijke aandacht en soms voor ‘heimwee’ naar vervlogen tijden.
Krista Buys in haar winkel, Inproc, aan de Denneweg. Fotograaf Robin Butter, 2021
Ontmoet Krista
Krista Buys, in de zeventiger jaren geboren en getogen in en achter de winkel als dochter van de toenmalige eigenaren, geeft een groter verhaal door, aan de honderden vaste klanten van Inproc. Ze kent bijna iedereen bij naam, en hun kinderen die vaak ook weer klant worden. “Klanten zijn ambassadeurs, ze komen uit de buurt maar ook van restaurants. We staan hier niet te verkopen, maar vooral om mensen blij de winkel uit te krijgen. En ja, we moeten ook kunnen blijven bestaan, het moet draaien, en dat kan ik niet alleen. We proberen met een klein team en zo laagmogelijke bedrijfskosten toch aan een stabiele toekomst te werken.”
Hard werken
Daarvoor heeft Krista op haar eigen woon- en leefkosten bezuinigd. Haar openheid en levendigheid in de overvolle winkel zijn ontwapenend en kleuren het sprookje van de eeuwenoude koffiebranderij prachtig in. “In 1967 hebben mijn ouders de zaak gekocht. Wij woonden achter de winkel, op de Denneweg 126. Ik heb altijd veel in de winkel geholpen. Mijn broertje was ‘allergisch’ voor thee en hielp minder vaak mee. Het was ook wel echt hard werken en mijn ouders deden alles zelf, ook het branden van de koffie. Mijn vader overleed in 1993 en daarna heeft mijn moeder de zaak tot 2005 alleen gerund. Toen verkocht ze de zaak, onder de voorwaarde dat zij er nog wel mocht blijven werken. Dit duurde niet lang, want ze is enkele maanden later overleden.”.
Een ander pad kiezen?
Dochter Krista had ondertussen voor heel ander werk gekozen, als volleybaltrainer in Breda. Een oud-medewerkster, Petra, bleef wel na 2005 in de winkel werken. “Zij heeft alles wat zij wist van mijn moeder geleerd. Eén wens was duidelijk: als de zaak definitief zou stoppen, moest de bijzondere porseleinen pop uit de winkel terug naar de familie Buys. En zo is het gegaan: in 2015 werd ik gebeld dat ik de pop moest halen want alles zou stoppen. De ziel was uit de zaak.” Krista nam een drastisch besluit: ze kocht de zaak terug. “Het kon niet zo zijn dat Inproc zou verdwijnen uit de Denneweg. Ik heb familie om hulp gevraagd. Een paar maanden later stond ik achter de toonbank.”
De Dennewegcommunity
Het sterke buurtgevoel in Buurtschap 2005helpt ook. ”Er heerst hier op de Dennewegeen wij-gevoel. Vroeger woonde iedereen boven zijn winkel, maar daar zitten nu wel vaak expats. Maar de winkeliers hebben wel een binding met elkaar, al had je vroeger meer antiquairs en nu meer restaurants. Zo jammer dat het filmhuisweg is.Maar ja, de Dennewegblijft toch je voortuin, net als de krokussen op het Lange Voorhout, dat is echt Den Haag. En ik ga er wel voor zorgen dat het hier weer lekker naar vers gebrande koffie ruikt. Ik ben nu in overleg met de apotheker verderop, die heeft mij nog zien opgroeien. Hij wil dat Inproc blijft,daar zit ook een gunfactor. We kijken nu of ik het pand van hem kan kopen. Ik wil graag meer ruimte om een proeverij in de winkel te beginnen.”
Corona en de nieuwe tijd vragen veranderingen, ook van de rentmeester. ”Kijk de oude weegschaal en de kassa horen echt bij de winkel, die gaan we nooit vervangen. Die gaat mee als we verhuizen. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ondanks alle digitalisering, de achterkant van de winkel nog houtje-touwtje is. Je kunt online bestellen, en dan pakken we hetin en brengen het. Altijd doen we er iets persoonlijks bij. Maar ja, dat kost veel tijd. Maar onze vaste klanten kunnen het echt waarderen.”
Het belang van je eigen manier en geschiedenis
Toch is efficiëntie niet alles. “Ik wil graag met een echt betrokken team in de winkel staan. Zou je een econoom of een financieel adviseur hier neerzetten dan zou die zeker zeggen, dat je gemakkelijk met één persoon in de winkel kan staan. Dat zou schelen, maar dat wil ik niet. In je eentje klanten ontvangen, voorraad bijhouden en aanvullen, je rent je de benen uit het lijf en dan is er geen tijd meer voor een gesprek met de klanten. Nu staan we met drie personen in de winkel en is het gezellig. Daar komen de klanten voor terug.” Onder de vaste klanten zitten ook veel mensen met Indischbloed. “Je merkt aan ze dat onze winkel met alle geuren hier soms wat heimwee geeft. Soms willen ze een bepaalde melange, die we niet meer hebben en mengen we iets wat erop lijkt, volgens hun recept. We hebben ook een boekje laten maken over onze geschiedenis, met gedichten en tekeningen. Daarbij gaan we ook wel het gesprek aan over de VOC, en alle nare dingen die toen ook zijn gebeurd. Dat mag je nooit vergeten.”
Leuk artikel? Lees meer over ons project om de herinneringen van de inwoners van onze stad vast te leggen, of ga naar een van de andere gastblogs.
Wilt u met uw verhaal ook bijdragen aan de geschiedenis van Den Haag en al haar wijken? Neem dan contact op met Samantha van As, senior archiefmedewerker, via 06 5005 3234 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..