Ontmoet Melvin Toemin, de sportieve voorzitter van Stichting Rukun Budi Utama. Hij vertelt over zijn leven in Houtwijk, de verschillende voetbalclubs, zijn creativiteit, liefde voor muziek en de Surinaams-Javaanse cultuur.

Melvin Toemin, foto Robin ButterMelvin Toemin, foto Robin Butter

Weten waar je vandaan komt

‘Tegen mijn zoon van 12 zeg ik: ‘Je ziet jezelf als Hagenaar of als Nederlander. Maar er gaat een tijd komen dat mensen je vragen waar je vandaan komt of dat mensen je “verzoeken” om terug te gaan naar je eigen land. Je moet wel weten wie je bent en waar je vandaan komt, dan ben je daar beter tegen bestand.’

Ik ben import Hagenees en kom uit Suriname. We weten inmiddels dat de Nederlandse geschiedenis vaak maar één kant van het verhaal belicht. Vandaar dat ik het belangrijk vind dat ook mijn/onze kant van de geschiedenis wordt verteld; de kant van de Surinaams Javaanse Hagenaar. In de jaren ‘80 zijn we met ons gezin twee keer naar Nederland gekomen. Na een eerste poging zijn we enkele jaren teruggegaan voordat we definitief in Den Haag gingen wonen.

In Suriname hadden mijn ouders al geregeld dat ik naar het Segbroekcollege kon. Mijn eerste dag op school was heel onwennig. Er werden opmerkingen gemaakt en er werd gelachen om mijn accent. Dat gebeurt nog steeds maar nu kan ik er beter mee omgaan. Op school leerde ik mijn vrienden kennen die ook in Houtwijk woonden.

De balans tussen sport en sociaal leven

Ik werd door mijn nieuwe vrienden gevraagd om mee te voetballen bij B.T.C. in Houtwijk. De trainingen werden geleid door Henk Baggerman, een echt voetbalicoon. Ik mocht de zaterdag daarop meteen meedoen met een wedstrijd in de A1. Toen ik later bij senioren niet doordrong tot het eerste ben ik naar Jai Hanuman gegaan. Beide clubs bestaan inmiddels niet meer, mede door de bezuinigingen van de gemeente Den Haag, die veel clubs de das heeft omgedaan. Ik ging daar naartoe omdat het sociale leven belangrijker werd. Ik speelde in het tweede elftal van B.T.C. en de wedstrijden waren om 10:30 op zondag. Dat was niet te combineren met het zaterdagse uitgaansleven. We wilden daarom graag in het eerste elftal spelen, want dat speelde zondag om 14:30. Bij Jai Hanuman konden wij wel in het eerste voetballen en dat was dus beter te doen, als je de avond ervoor was gaan stappen.

Ik ben bij Jai Hanuman gestopt omdat de omgang met tegenstanders niet meer leuk was. Het was een Hindoestaanse voetbalclub en vaak speelde je dan tegen teams waar je allemaal nare verwensingen over je heen kreeg. Ik wil op de zondag gewoon plezier hebben, maar ik kwam met een rot gevoel thuis. Ik ben toen gaan zaalvoetballen en tegenwoordig speel ik voetbal in Zoetermeer en doe ik aan hardlopen. Het begon met een rondje door het Zuiderpark van 2 of 3 km. Nu zit ik op 10 km. waarbij ik dan door mijn oude wijk ren. Ik doe ook mee aan recreatieve wedstrijden zoals de Vredesloop en CPC.

Van lekker eten naar actieve inzet voor Javanen in Den Haag

Mijn zus werkte voor Rukun Budi Utama (RBU), een stichting die zich inzet voor Javanen in Den Haag. Ik studeerde Bestuurskunde in Leiden en was toen niet zo bezig met mijn Javaanse afkomst. Ik kwam alleen voor het lekkere eten naar RBU. Na mijn studie kreeg ik bij sollicitaties vaak te horen dat ik weinig (bestuurlijke) ervaring had. Om daar wat aan te doen besloot ik mij als vrijwilliger bij RBU aan te melden. Zo was ik bijvoorbeeld presentator bij hun activiteiten. In die periode heb ik veel van Hariëtte Mingoen geleerd. Zij was daar toen de voorzitter. In 2011 ben ik voorzitter geworden, nadat Hariëtte vanwege een aanstelling van haar man, naar het buitenland was vertrokken.

We doen culturele activiteiten o.a. in de twee woongemeenschappen voor Javaanse ouderen die door Hariëtte Mingoen eerder in de 1998 zijn geïnitieerd. Dat zijn Wisma Tunggal Karsa en Bangun Trisno. We organiseren jaarlijks de Bersih Desa viering. Dat is een Javaanse traditie waarbij het dorp (desa) fysiek en spiritueel gereinigd wordt. Daarnaast horen een gezamenlijke maaltijd en een Wayang voorstelling bij deze traditie. Bersih Desa hebben we kunnen koppelen aan het gemeentelijke Leefbaarheidsbeleid en in dat verband zijn er drie boomplantingen gedaan op de Delftselaan, Suze Robertsonstraat en ook nog eentje in het Regentessekwartier.

Stadsomroep Den Haag en de geboorte van FunX

Bij Stadsomroep Den Haag had RBU dagelijks twee uur zendtijd. Iedere zaterdag van 19:00 tot 21:00 deed ik Bocaga, jongerenradio. In Suriname had ik al een fascinatie voor radio. Een vriend uit dezelfde straat had een piratenstation. Hij kon in een straal van 300 meter uitzenden. Daar heb ik de liefde voor radio ontdekt. Op een gegeven moment kwam er een brief binnen van Stadsomroep Den Haag, dat zij bezig waren met een initiatief. Vrijwilliger Jeffrey Salimin, met wie ik tegenwoordig o.a. documentaires maak, werd uitgenodigd. Hij liet het echter aan mij over. Het bleek om een brainstormgroep te gaan, die heeft geleid tot het ontstaan van FunX.

Hier heb ik gebruik kunnen maken van mijn Bestuurskunde achtergrond. We moesten namelijk ook lobbyen bij de gemeenten en ik wist hoe het gemeentelijk apparaat werkte om het plan voor elkaar te krijgen. Toen we mochten uitzenden, was al snel de vraag wie de muziek ging doen. Dat werd ik. Ik was de eerste Music-director van het station (van 2002 tot 2009). We begonnen in een kleine zweterige ruimte aan de Calandstraat bij de Stadsomroep Den Haag. Ik heb bij FunX veel geleerd over media en programmering.

Liefde voor het werk en vernieuwing

Ik ben nergens uitmuntend in, maar ik kan veel dingen goed genoeg. Ik heb gestudeerd om met beleid bezig te zijn bij de gemeente of rijksoverheid, maar mijn voorliefde was toch radio of communicatie. Daar ben ik dus uiteindelijk toch beland en van die ervaring kan ik nog steeds gebruik maken.

Bij de Javaanse cultuur gaat het vaak om behouden maar ik vind dat als je het op een leuke manier presenteert, je ook kunt vernieuwen en een bredere doelgroep kan bereiken. We zijn heel trots op het 40-jarig jubileum van RBU in 2016. We hebben het gevierd in het Zuiderstrandtheater. Dat was zo'n stunt omdat we in Duindorp de Jaran Kepang (paardendans) lieten uitvoeren. Daar ben ik echt heel trots op.


Leuk artikel? Lees meer over ons project om de herinneringen van de inwoners van onze stad vast te leggen, of ga naar een van de andere gastblogs.

Wilt u met uw verhaal ook bijdragen aan de geschiedenis van Den Haag en al haar wijken? Neem dan contact op met Samantha van As, senior archiefmedewerker, via 06 5005 3234 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..