Nora Toufighi - Thuis in het archief
Elke twee weken vragen we een inwoner van Den Haag naar zijn of haar herinneringen aan onze stad. Wat is typische Haags, voelt thuis en mag dus niet ontbreken in ons archief? Deze keer is het woord aan Nora Toufighi.
Op de vlucht
In 1990 kwam ik met mijn man en twee kinderen in Nederland. Ik was toen 33 jaar en ik had heimwee naar Iran, naar mijn leven als literatuur lerares.
Door de Iraanse revolutie werd voor de klas staan moeilijk. Ik gaf les in literatuur, taal en deed aan kalligrafie. Maar veel van wat ik de kinderen leerde, werd niet goedgekeurd, waardoor het voor mij gevaarlijk werd om nog langer in Iran te blijven.
Samen met mijn man en kinderen ben ik gevlucht en heb ik twee maanden gelopen. Na een reis van vijf maanden ben ik uiteindelijk in Nederland aangekomen.
Gelukkig in Spoorwijk
Ik ben al ruim 30 jaar in Den Haag en woonde met mijn gezin in het Roggekamp van 1993 tot 2006. Ook al woonde ik toen tegenover Koningin Beatrix, ik heb me daar nog lang niet zo gelukkig gevoeld als waar ik nu woon. Sinds 2006 heb ik een flat in de Schilderswijk en hier ben ik echt gelukkig.
Vanwege de internationale en multiculturele buurt voel ik me veilig en beschermd. Ik voel me als vrouw hier veiliger en fijner dan ooit. Ook houd ik van de verschillende culturen en kan ik het goed vinden met mensen van verschillende achtergronden.
Als ik rust wil dan vind ik het prettig om door het Haagse bos of het Zuiderpark te wandelen. Dat zijn mijn favoriete plekken.
Hoewel ik eerst heimwee had, merk ik dat hoe langer ik hier ben, hoe positiever ik ben geworden. Ik heb ook nooit stil gezeten en ben veel in de weer geweest.
In 1996 heb ik de stap gemaakt om te scheiden van mijn man en ben ik gaan dansen. Dansen is mijn favoriete hobby. Ik heb danslessen gegeven in buurthuizen in Den Haag, zoals bij De Oase of ook in Mariahoeve, maar ook bij museum “Muzee Scheveningen”. Daar kwam ik in contact met vrouwen.
Daarnaast schrijf ik gedichten voor mezelf en doe ik nog steeds aan kalligrafie. En ik zet mij in voor vrouwen die in een sociaal isolement zitten. Ik voel veel verantwoordelijkheid om iets te doen voor de samenleving; dat komt voort uit het leraarschap. En dat ik toen in Iran een eed heb afgelegd om mij in te zetten voor de samenleving.
Maar waar ik op de wereld ook ben, of welke andere stad ik ook bezoek, ik kus de grond als ik weer in Den Haag ben.
Leuk artikel? Lees meer over Thuis in het archief of een van de andere gastblogs.
Wilt u met uw verhaal ook bijdragen aan de geschiedenis van Den Haag en al haar wijken? Neem dan contact op met het Haags Gemeentearchief via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., een van onze medewerkers neemt dan contact met u op.