Theo van Daalhoff over multicultureel werken als Haagse ambtenaar

Elke twee weken vragen we een inwoner van Den Haag naar zijn of haar herinneringen aan onze stad. Wat is typische Haags, voelt thuis en mag dus niet ontbreken in ons archief? Deze keer is het woord aan Theo van Daalhoff.

Theo van Daalhoff werkte als stadsdeelmedewerker in Den Haag. Hij noemt zichzelf een echte Hagenaar, uit Loosduinen. 

In gesprek

Kom achter je bureau vandaan en praat met mensen. Als er hommeles is in Duindorp, helpt het niet echt als je weer een nota schrijft. Ga er heen, praat met de jongens, en luister vooral naar ze. Die zijn best gezagsgetrouw in Scheveningen. Als je maar duidelijk bent en met ze dealt. Denk aan Siem de Wit, die bekende Haagse ex-crimineel. Die heeft met eigen middelen tientallen jongeren van de drugs afgeholpen.

Mee kleuren met de stad

Toen ik in de jaren ’90 als stadsdeelmedewerker begon, zei niemand hoe je het moest doen. Dat je multicultureel moest werken, en ook niet van 9 tot 5; dat was toen nog niet echt doorgedrongen bij ambtenaren. Als gemeente moet je toch gewoon mee kleuren met de stad.

Conflicten in Transvaal, grote ruzies in de Schilderswijk, stadionverbod bij ADO voor jongeren uit Kortenbos. Het waren heftige tijden in de stad. En altijd ging het erom hoe je als vertegenwoordiger van de gemeente een verbond met de raddraaiers kon sluiten. Ze luisteren best wel als je met gezag zegt, ‘als je echt van Den Haag bent, ga je niet zo’n puinzooi maken voor je eigen deur. Dat doen we hier niet zo.’

Veel ambtenaren durfden de stad niet in, zeker niet naar Duindorp of zo. Dat vond ik niet kunnen, het zijn toch je inwoners, en die betalen je. Soms kreeg ik op kantoor te horen dat ik te laat was als ik om 10 uur binnenkwam. Was ik wel de avond daarvoor tot 23 uur in de wijk geweest. Dat zit gewoon in mij.

Verder ontwikkelen

Eigenlijk was ik bij personeelsadministratie bij de Gemeente binnengekomen. Maar ik heb 13 jaar lang steeds 's avonds gestudeerd naast mijn werk, vooral talen en psychologie. Ik wilde me verder ontwikkelen en steeds meer weten, ook over conflictbemiddeling. Later zijn een collega en ik zelfs een keer uitgenodigd aan de Sorbonne om onze aanpak in de wijken toe te lichten.

Ik ben een echte Hagenaar, uit Loosduinen. Mijn voetbalclub was natuurlijk GDA. Eigenlijk wilde ik profvoetballer worden. Ik was ik best een braaf jongetje, nooit gespijbeld en mijn vriendengroep deed niet aan drugs of drank. We gingen lekker uit naar de Marathon, toen er nog rockbandjes optraden.

Indo-rock

Ik heb best een goede zangstem, en mijn vader speelde gitaar. Het was de tijd van de Indo-rock, die in de vijftiger jaren begon met jongens, die met hun ouders vanuit Nederlands-Indië naar Den Haag kwamen. De Crazy Rockers bijvoorbeeld. De meisjes vonden die jongens altijd zo knap.

Ik ging wel eens naar de 192 aan de Groenmarkt of naar optredens in het Westland. Daar heb ik Fleetwood Mac nog gezien. Ze kwamen toen voor het eerst naar Nederland. Een goede plek voor bands was toen ook de Franse Bulldog aan de Dr. Lelykade in de haven. Tegenwoordig is er voor ons ‘oudere jongeren’ wat goede muziek betreft geen ‘place to be’ meer. Het is versnipperd. Soms worden er nog feesten georganiseerd bij een bowlingcentrum in Ockenburg. Daar wordt dan Indo-rock gedraaid vanuit de ‘60/’70. Maar die echte oude rock is er niet meer.

Muziek als afspiegeling van de stad

Wat ik wel jammer vind om te zien, is dat diversiteit nog ver te zoeken is in de muziekscene in de stad. Het Paard is goed, maar de jongeren die daar zijn, zijn geen afspiegeling van de stad. En, wat denk je, gaat er op dit terrein straks in het nieuwe kunstencentrum Amare gebeuren?

Familiegeschiedenis

Ik houd mij nu veel bezig met de geschiedenis van onze familie. Mijn oom is opgepakt in de oorlog. Hij was een verzetsstrijder, maar niemand in de familie wist dat. Vader moest zich melden voor de oproep om in Duitsland te gaan werken. Op basis van zijn dagboeken als dwangarbeider heb ik een boek over zijn leven geschreven, ‘Verplicht in Duitsland.’ Ik ben best trots dat ik zelfs in Duitsland lezingen erover mag houden. Ik ga nu verder onderzoek doen naar de verraders van mijn oom, twee Haagse politieagenten die met de nazi’s collaboreerden en heel veel mensen gruwelijk hebben verraden.

Leuk artikel? Lees meer over Thuis in het archief of een van de andere gastblogs.

Wilt u met uw verhaal ook bijdragen aan de geschiedenis van Den Haag en al haar wijken? Neem dan contact op met Samantha van As, senior archiefmedewerker, via 06 50 05 32 34 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..