Fatima over haar Den Haag; het Zuiderpark en de Haagse markt
Elke twee weken vragen we een inwoner van Den Haag naar zijn of haar herinneringen aan onze stad. Wat is typische Haags, voelt thuis en mag dus niet ontbreken in ons archief? Deze keer is het woord aan Fatima. 
Fatima is een bekende bruggenbouwster in Den Haag, werkzaam in de publieke dienstverlening. Elk goed idee, dat mensen bij elkaar brengt, kan op haar steun rekenen. Uit bescheidenheid wil ze haar achternaam hier niet noemen.
Zuiderpark, het beste trefpunt van de stad
Fatima houdt van het Zuiderpark, het beste trefpunt van de stad. ‘In het Zuiderpark komt iedereen bij elkaar, zeker bij mooi weer. De omgeving daar voelt eigenlijk als een aparte stad rondom het grote park. Ik heb daar zoveel leuke momenten meegemaakt. Met de kinderen naar de kinderboerderij, hardlopen met mijn man, leren fietsen, liefst in de ochtend, als niet zoveel mensen naar je kijken.
Het leukste is toch om op het grasveld met je familie of vriendinnen te gaan bbq-en. Het Zuiderpark is de plek waar je heen gaat als je geen tuin hebt. We hadden altijd een vaste plek waar we bij elkaar kwamen. Je moest er wel altijd vroeg bij zijn anders zaten er andere mensen op je plek. Vroeger brachten we zelf water mee, nu staan er waterpompen. Dat scheelt veel gezeul met flessen.
Er komen mensen uit veel verschillende culturen samen in het Zuiderpark. In mijn tijd zaten de Marokkanen en de Turken op de grond, Nederlanders op een klapstoeltje of lagen ze op ligstoelen. We hebben er nooit ruzie om gehad. Het was prima dat de Nederlandse vrouwen in bikini lagen te zonnen en andere mensen helemaal bedekt gekleed waren. We lagen allemaal door elkaar heen.
Ik heb mij er nooit onveilig gevoeld. Natuurlijk zijn er donkere stukjes die je ’s avonds ontwijkt maar er is mij nog nooit iets overkomen. Het is ook de plek waar mijn inmiddels studerende dochters met vriendinnen van school naar toe gingen om te picknicken en te kletsen. Ze konden dan hele dagen in de zomervakantie alleen maar in het park zitten.
Wij woonden toen ook in een hoge flat. Daardoor konden we zelfs vuurwerkshows op het strand van een afstand zien, maar ook de optredens horen van Parkpop. En kijk maar naar die prachtige bomen.
Uiteten bij de Gouden Wok
Hoe het park veranderd is, zie je aan de menukaart van de Gouden Wok, naast het zwembad in het Zuiderpark. Daar ben ik heel vaak geweest. Vroeger was het echt voor de Nederlanders, waar ze konden wokken en grillen. Nu zijn er veel Turkse en Marokkaanse invloeden. Dit was ook de plek waar ik mijn moeder voor het eerst uit eten nam. Ik moest haar echt overtuigen dat ze daar ook lekkere Marokkaanse gerechten hebben. Voor haar hoefde uit eten normaalgesproken niet, want het smaakte toch nergens zoals thuis. Maar in de Gouden Wok vond ze het wel leuk!
Dagje uit op de Haagse Markt
Mijn tweede lievelingsplek is de Haagse markt. Dat zie ik als een dagje uit. Ik ga daar speciaal naar toe voor een Nederlandse stoffenkraam. Zij verkopen de allermooiste stoffen en het is er altijd heel druk. Als ik terugga naar Marokko voor vakantie, zorg ik altijd dat ik wat meters stof meeneem. In Marokko laat ik chique feestjurken maken. Bijna iedere Marokkaanse vrouw uit Den Haag komt bij die stoffenkraam.
Natuurlijk haal ik ook vis op de Haagse Markt. Mijn favoriet is toch wel een lekkerbekje. Dat heb ik echt leren eten in Nederland en mijn kinderen zijn er gek op. Toen hebben we recepten opgezocht en maken het nu ook zelf thuis.
Verlangen naar de zee
Als we het over vis hebben, hebben we het ook wel een beetje over Scheveningen. En dat is dan echt mijn derde lievelingsplek: het strand. Ik vind het een fijn idee dat we zo dicht bij de zee wonen. Vroeger in Marokko woonde ik ook op een steenworp afstand van het strand. Toen ik net in Den Haag was aangekomen, ging ik er meteen naartoe. Ik kan het gevoel niet precies omschrijven, maar het is een gevoel wat mijn dochters ook herkennen, het verlangen naar de zee.
Sociale controle versus verbinding
Een aantal jaar geleden zijn we naar Wateringse Veld verhuisd, omdat mijn zus daar ook ging wonen. Het is daar heel rustig, en voor mij prima met zo’n drukke baan erbij. Het voelt wel heel anders dan Laak of de Schilderswijk. De sociale controle is er wel, maar er is minder verbinding tussen de mensen.
Ik heb ook in Laakkwartier gewerkt, dat is heel anders. Als ik daar kom, voelt het als een warm bad. De saamhorigheid is groot, je ziet het ook terug hoe gemakkelijk tussen verschillende instellingen wordt samengewerkt. Ik heb aan Laak vele contacten overgehouden, die ik nog steeds spreek.
Ik heb geen idee, wat de komende jaren mij brengen maar ik denk niet dat ik ooit nog uit Den Haag weg ga. Het is mijn stad.’
Leuk artikel? Lees meer over Thuis in het archief of een van de andere gastblogs.
Wilt u met uw verhaal ook bijdragen aan de geschiedenis van Den Haag en al haar wijken? Neem dan contact op met Samantha van As, senior archiefmedewerker, via 06 50 05 32 34 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. .