Tot het archief van de magistraat, bewaard in het stadshuis, behoorden blijkbaar van ouds plattegronden en tekeningen van stadsgezichten. De plattegronden zijn zeer waarschijnlijk in de 17e eeuw bijeengebracht met het doel het stadsbestuur documentatiemateriaal te verschaffen. Dit was vooral voor de fabricage noodzakelijk. Van deze verzameling getuigt het zogenaamde, in de 17e eeuw samengestelde, "Register van het kaartboek der Magistraat" (zie inv.nr. 4034), welk register ongeveer 4 bladen bevat. De Magistraat heeft welbewust de plattegronden, zowel op bestelling van als door opdracht aan dit bestuurscollege, bijeengebracht, waarvan men de oudste dan ook vermeld vindt in het bovengenoemde kaartboek. In de loop der 18e eeuw zijn daar vele plattegronden aan toegevoegd, die materieel van het Oud-Archief gescheiden in het Gemeente-archief bewaard worden (zie de Handleiding voor het ordenen en beschrijven van archieven (1898), par. 68). Deze plattegronden berusten thans in de Historisch-Topografische-Prentenverzameling. Terzelfdertijd werd deze magistraatsverzameling verrijkt met vele gravures en tekeningen, eensdeels door de magistraat besteld, anderdeels aan de magistraat opgedragen. Dit blijkt uit verscheidene bronnen. Het zijn voor namelijk tekeningen en gravures van stadsgezichten, en mede van enkele bijzondere gebeurtenissen. Aan het bijeenbrengen van deze prenten door de magistraat lag grotendeels hetzelfde motief ten grondslag als aan het vormen van een collectie plattegronden. Niet kunstzin bewoog het plaatselijk bestuur in eerste instantie, maar de overweging dat dit alles kon dienen als hulpmiddel voor het voeren van een goede administratie.

Zelfs getuigt daarvan nog het besluit van B. & W. van 16 Aug. 1848 (zie bnr. 0351-01, inv.nr. 191, blz. 515), toen deze uit dezelfde overweging als hun ambtsvoorgangers van lang geleden deden bijeenbrengen hetgeen er op het stadhuis aanwezig was: "Op voorstel van den Burgemeester is besloten eene verzameling aan te leggen van kaarten, tekeningen, plans, enz. zoo tot fabricage als tot andere vakken van bestuur betrekkelijk, welke in een portefeuille bewaard en in de vergaderkamer van Burgemeester en Wethouders of in die van Fabricage voorhanden zal moeten zijn".

De kaarten, plattegronden en tekeningen zwierven her en der, doch thans werden zij opnieuw overzichtelijk tezamen gebracht. Een catalogus van het oud-archief van omstreeks 1852 maakt melding van deze collectie, waarvan een lijst door de gemeentesecretaris Burnier was opgesteld. Deze lijst volgt achter de lijst van plattegronden, en naar de nummering daarvan zijn de prenten genummerd, met vermelding onder welk opschrift zij thans in de Historisch-Topografische-Prentenverzameling kunnen worden gevonden (zie de "Catalogus van de Historisch-Topografische-Prentenverzameling, door mej. L.J. van den Haer 1942"). In 1861 bood de Vereniging tot bevordering van de beoefening van de geschiedenis van 's-Gravenhage aan het stadsbestuur een grote hoeveelheid prenten uit particulier bezit aan. Ten onrechte werd toen de prentenatlas van de Magistraat daarmede verrijkt om gezamenlijk te dienen tot museumverzameling. Zodoende werd de kern van de collectie tegen de oorspronkelijke bedoeling van de 17e en 18e eeuwse magistraat onttrokken aan haar documentaire waardering om de speelbal te worden van een uiteraard subjectieve aesthetiek. De kern van de verzameling, zowel in vroeger tijd, als in 1848, werd niet bijeengebracht met het oog op de schoonheid der afzonderlijke exemplaren van prenten en plattegronden. De naar ons inzicht minder fraaie exemplaren kunnen een hoge en blijvende documentaire waarde bezitten. En dit praevaleerde bij het stadsbestuur.

Gelukkig werd de Historisch-Topografische-Prentenverzameling van de gemeente in de eerste helft van de 20e eeuw herenigd met het oud-archief van de gemeente, waardoor stukken, plattegronden en prenten elkander konden aanvullen en toelichten. Door hun overbrenging naar het gemeentearchief bleek een reconstructie mogelijk van deze oude magistraatsverzameling naar het principe volgens hetwelk de plattegronden en prenten vanouds verzameld waren: het principe der documentaire waardering. De gevonden lijsten in het Oud-archief waren een onschatbaar hulpmiddel bij die reconstructie, waardoor de collectie meer aan zijn oorspronkelijke bedoeling kan beantwoorden. De loketkasnummering, besproken in de inleiding besproken, werd in dorso van verscheidene plattegronden gevonden. Hier wordt deze nummering wel vermeld als bewijs, dat deze plattegronden vanouds tot het oud-archief van de gemeente hebben behoord.