Het schoutambacht Stompwijk beschikte vanaf de 17e eeuw tot 1861 over een eigen notaris. De notaris werd tot zijn ambt toegelaten door het Hof van Holland, met goedkeuring van de ambachtsheer, de stad Leiden. Vanaf 1811 werd hij benoemd door de keizer/koning(in). Hij zal zijn kantoor veelal aan de Leidschendam hebben gehad.
Na het ontslag van notaris Roering in 1861 bleef de standplaats onvervuld (K.B. 19 maart 1862 nr. 57).

Notarissen maken op verzoek van partijen akten op, die in het bijzijn van de notaris worden getekend. Dit zijn de zogenaamde minuutakten. Belanghebbenden kunnen een afschrift krijgen; de minuutakten worden bewaard door de notaris of zijn opvolger en als ze wat ouder zijn door de notarisbewaarder bij de recht­bank. Als de minuutakten (tegenwoor­dig) 75 jaar oud zijn, komen ze in aan­merking voor overbrenging naar een openbare archiefbewaarplaats. Reeds op 10-12-1669 bepaalden de Staten van Holland dat de proto­collen van overleden notarissen bij de secretarie ter plaatse moesten worden ingeleverd. De wet op het notarisschap van 16-3-1803 schiep de mogelijkheid tot bewaring van de akten bij een opvolger. Bij de wet op het notarisambt van 9-7-1842 werd bepaald dat akten ouder dan 30 jaar moesten worden overgebracht naar de arrondissementsrechtbank en vandaar verhuisden ze ingevolge Koninklijke Besluiten van 23-8-1907 en 28-8-1919 naar de Rijksarchie­ven. Vervolgens werden met enige regelmaat blokken omvattende een periode van tien jaar of een veelvoud daarvan van de rechtbanken naar de Rijksar­chieven overgebracht. De documenten zijn in 2001 door het Nationaal Archief overgedragen aan het Gemeentearchief.

Het gedeelte van dit archief ná 1842 had enige tijd toegangsnummer 5390-01, maar is alsnog toegevoegd aan deze toegang 5400-01.