In 1736 werd met een college van regenten van het wees- en oudeliedenhuis ingesteld. Tot 1732 had de Evangelisch-Lutherse gemeente gebruik gemaakt van het hervormde weeshuis, daarna gebruikte men het hofje van Wouw. In 1736 werd verhuisd naar een nieuw gekocht pand aan de Lange Lombardstraat. In 1736 werd het reglement voor het weeshuis vastgesteld door de 'grootste vergadering. Deze hoogste kerkeraad trad op als 'opperregent' en benoemde vijf regenten uit de kerkeraad en vier regentessen uit de vrouwelijke lidmaten. In 1846 werd het gewijzigd en werden de regenten gekozen uit de Grote Kerkeraad.
Opname in het huis was voorbehouden aan wezen van vier jaar en ouder die Lutherse ouders hadden gehad. Vanaf het begin was het niet alleen in gebruik voor wezen, maar ook voor oudelieden. Mannen en vrouwen die ouder dan 60 jaar waren konden ook worden opgenomen als ze minstens 20 jaar lidmaat in Den Haag waren. Na 1846 moest men ook nog minstens 10 jaar plaatsengeld betaald hebben.
Het hofje aan de Lange Beestenmarkt bleef in gebruik voor oude vrouwen. In 1881 werd het hofje van Wouw verkocht en werden de vrouwen gevestigd in het Lutherse wees- en oudeliedenhuis aan de Lange Lombardstraat. In 1896 was het weeshuis als gevolg van een groot legaat vervangen door nieuwbouw. Vanaf 1921 werden wezen ondergebracht in gezinnen en werd het weeshuis alleen nog in gebruik voor ouderen. In 1930 verhuisde het rusthuis naar de Laan van Nieuw-Oost-Indie. Van 1943 en 1951 was dit huis in gebruik als noodbehuizing voor de kraamkliniek Frankenslag en werden de bejaarde Lutheranen ondergebracht in Ellecom. In 1966 volgde nieuwbouw onder de naam 'Swaensteyn' aan de Nieuwendamlaan en kwam het beheer toe aan de Stichting Evangelisch-Luthers tehuis voor ouderen.